[b]Bugün bazi dinî eserlerin tercümesinde, bazi makale ve yazilarda, günlük konusmalarda "Tanri" kelimesi, "Allah" lafz-i celâli yerine, es anlamli olarak kullanilmaktadir. Hatta bu çok yanlis husus üzerinde, bazi çevrelerce özellikle ve israrla durulmaktadir.
"Allah" kelimesi, âlemleri (görünen ve görünmeyen varliklari) yaratan "Rabb" ve "Mabûd" sifat isimlerini nefsine cem etmis olan Vâcib-ül Vücûd Hz.lerinin Zâtina mahsus bir ism-i seriftir. Arapçadir. Allah ism-i serifi, has isim, özel isim oldugundan, baska dillere millî ve mahallî kelimelere tercüme edilemez. Hiçbir özel isim, baska bir dile tercüme edilemez. Özel isimler, yabanci dillere olduklari gibi nakledilirler. Hatt-i zâtinda bunun geregi de yoktur. Bu nedenle, "Allah" kelimesini aslî sekliyle almak ilmî bir zarurettir. Zaten "Allah" ism-i celâli, Allahü Teâladan baska bir varliga verilmemistir, verilemez de!.. Rabb ve Mabûd isimlerinin çogulu yapilabilir. "Rabbler" ve "Mabûdlar" denilebilir. Lakin "Allah" kelimesinin çogulu yapilamaz. Yani etimolojik açidan "Allahlar" denilemez. Ayrica Rabb ve Mabûd sifat ismi olup, özel isim yani "zât" ismi degildir. Baska dillerde Lâfza-i Celâlin karsiligi da yoktur. Örnek vermek icâb ederse; muhtelif dinlerdeki Tanri, God, Direu, Hüda, Yahova kelimeleri, "Allah" kelimesinin es anlamlisi olmayip, arapçadaki "ilâh" karsiligi mefhumlardir. Dolayisiyla mahlûk sifatindan siyrilmamis tâbirlerdir. Ilâhin çogulu "âlihe-ilâh-lar", "tanri"nin çogulu "tanrilar"dir ki, çokluk ifade eden terimlerdir ve gerçek mabûdtan baskasina verilmis isimlerdir.
"[color:7570=blue]Allah[/color]" kelimesinin özelliklerinden biri de, bu kelimelerin hangi harf çikarilsa, mânâsinin bozulmamasidir. Örnek olarak: "[color:7570=blue]Allah[/color]" ism-i serifindeki "[color:7570=blue]Elif[/color]" kalkacak olsa "[color:7570=blue]Lillah[/color]" kalir ki, bu da Allahü Teâlanin ism-i serifidir. "[color:7570=blue]Lillahi ma fissemavati vel ardi[/color]" ayet-i kerimesindeki "[color:7570=blue]Lillah[/color]" bu mânâyi ifade eder. "[color:7570=blue]L[/color]" harfi kalkacak olsa "[color:7570=blue]Lehû[/color]" kalir ki, bu da ism-i serifin yerini tutar. Bu hususta Kuranda: "[color:7570=blue]Lehû ma fissemavati vel ardi[/color]" vârid olmustur. "[color:7570=blue]Lehû[/color]"nun "[color:7570=blue]L[/color]"si kalksa, "[color:7570=blue]Hû[/color]" ism-i serifi kalir ki, bu da Zât-i Baht-i Ilâhiye aittir. Kuranda bu hususta da "[color:7570=blue]Hüvallahüllezi lâ ilâhe illâ Hû[/color]" gelir.
Görülüyor ki; "Allah" ism-i serifinde, akillara hayretler verici, nihayetsiz esrar vardir. Çünkü "Allah" ism-i serifi bütün esmâya (isimlere) camidir (içine alir); fakat hiçbir isim onun yerini tutamaz. Hastaya "Ya Sâfi" kullanilabilir. Allah(c.c.)dan hasta için sifa zikretmis olur. Denize düsen, Cenâb-i Hakktan "Ya Mugis" diye yardim bekleyebilir. "Ya Allah" derse, "Ya Mugis" ismini de zikretmis olur. Yani "Allah" ism-i serifi, bütün isimleri içine alir.
Kaynak: H. Hasan Burkay, Hüdaverdi Ilmihali.[/b]
"Allah" kelimesi, âlemleri (görünen ve görünmeyen varliklari) yaratan "Rabb" ve "Mabûd" sifat isimlerini nefsine cem etmis olan Vâcib-ül Vücûd Hz.lerinin Zâtina mahsus bir ism-i seriftir. Arapçadir. Allah ism-i serifi, has isim, özel isim oldugundan, baska dillere millî ve mahallî kelimelere tercüme edilemez. Hiçbir özel isim, baska bir dile tercüme edilemez. Özel isimler, yabanci dillere olduklari gibi nakledilirler. Hatt-i zâtinda bunun geregi de yoktur. Bu nedenle, "Allah" kelimesini aslî sekliyle almak ilmî bir zarurettir. Zaten "Allah" ism-i celâli, Allahü Teâladan baska bir varliga verilmemistir, verilemez de!.. Rabb ve Mabûd isimlerinin çogulu yapilabilir. "Rabbler" ve "Mabûdlar" denilebilir. Lakin "Allah" kelimesinin çogulu yapilamaz. Yani etimolojik açidan "Allahlar" denilemez. Ayrica Rabb ve Mabûd sifat ismi olup, özel isim yani "zât" ismi degildir. Baska dillerde Lâfza-i Celâlin karsiligi da yoktur. Örnek vermek icâb ederse; muhtelif dinlerdeki Tanri, God, Direu, Hüda, Yahova kelimeleri, "Allah" kelimesinin es anlamlisi olmayip, arapçadaki "ilâh" karsiligi mefhumlardir. Dolayisiyla mahlûk sifatindan siyrilmamis tâbirlerdir. Ilâhin çogulu "âlihe-ilâh-lar", "tanri"nin çogulu "tanrilar"dir ki, çokluk ifade eden terimlerdir ve gerçek mabûdtan baskasina verilmis isimlerdir.
"[color:7570=blue]Allah[/color]" kelimesinin özelliklerinden biri de, bu kelimelerin hangi harf çikarilsa, mânâsinin bozulmamasidir. Örnek olarak: "[color:7570=blue]Allah[/color]" ism-i serifindeki "[color:7570=blue]Elif[/color]" kalkacak olsa "[color:7570=blue]Lillah[/color]" kalir ki, bu da Allahü Teâlanin ism-i serifidir. "[color:7570=blue]Lillahi ma fissemavati vel ardi[/color]" ayet-i kerimesindeki "[color:7570=blue]Lillah[/color]" bu mânâyi ifade eder. "[color:7570=blue]L[/color]" harfi kalkacak olsa "[color:7570=blue]Lehû[/color]" kalir ki, bu da ism-i serifin yerini tutar. Bu hususta Kuranda: "[color:7570=blue]Lehû ma fissemavati vel ardi[/color]" vârid olmustur. "[color:7570=blue]Lehû[/color]"nun "[color:7570=blue]L[/color]"si kalksa, "[color:7570=blue]Hû[/color]" ism-i serifi kalir ki, bu da Zât-i Baht-i Ilâhiye aittir. Kuranda bu hususta da "[color:7570=blue]Hüvallahüllezi lâ ilâhe illâ Hû[/color]" gelir.
Görülüyor ki; "Allah" ism-i serifinde, akillara hayretler verici, nihayetsiz esrar vardir. Çünkü "Allah" ism-i serifi bütün esmâya (isimlere) camidir (içine alir); fakat hiçbir isim onun yerini tutamaz. Hastaya "Ya Sâfi" kullanilabilir. Allah(c.c.)dan hasta için sifa zikretmis olur. Denize düsen, Cenâb-i Hakktan "Ya Mugis" diye yardim bekleyebilir. "Ya Allah" derse, "Ya Mugis" ismini de zikretmis olur. Yani "Allah" ism-i serifi, bütün isimleri içine alir.
Kaynak: H. Hasan Burkay, Hüdaverdi Ilmihali.[/b]
